慣

ความหมาย

คุ้นเคย; ชิน

เสียงอง

カン

เสียงคุน

な(れる)

รากศัพท์ (บุชุ)

หัวใจ 心(忄; ⺗)

คำศัพท์ที่เกี่ยวข้อง

慣(な)れる
คุ้นเคย; ปรับตัว
習慣(しゅうかん)
นิสัย; ความเคยชิน
不慣(ふな)れな
ไม่ชำนาญ; ยังมือใหม่
(1) แอนิเมชันลำดับขีด
(2) แบบฝึกหัดคัดลายมือ